Asgari Ücrete Ara Zam Çözüm Değil
Türkiye ekonomisi artık yapısal bir çıkmazla karşı karşıya. Her kriz döneminde tekrarlanan “asgari ücrete ara zam” söylemleri, ekonomik sorunların üzerini örtmek için kullanılan eski bir ezberden ibaret. 2025 yılı için yeniden konuşulan bu hamlenin, vatandaşın yararına değil, enflasyonun alevine odun taşıyacağı aşikâr.
Bir ülkede gelir artırmadan ücret artırmak, yalnızca rakamlarla oynayarak halkı kandırmaktır. Maaş zammı demek, sadece alım gücünün değil; maliyetlerin, fiyatların, vergilerin ve dolayısıyla hayat pahalılığının da yükselmesi demektir. Yani bir cebimize konulan, diğer ceplerimizden kat kat fazlasıyla geri alınır.
Asgari ücretliye yapılan zam, küçük esnafa, çiftçiye, sanayiciye yük olarak döner. Üreten değil sadece tüketen bir ekonomi hâline gelen ülkemizde, bu tarz artışlar zincirleme bir etkiyle her kaleme zam olarak yansır. Tarladaki domatesten şehirdeki ulaşım ücretine, fırındaki ekmekten kiralara kadar her şeye. Birkaç ay sonra yine aynı tartışma başlar: “Geçinemiyoruz, yeni zam şart.”
Bu döngü artık kırılmalıdır. Çünkü mesele asgari ücreti artırmak değil, vatandaşın gelirini, refahını ve umutlarını artırmaktır. Bunun yolu da popülist adımlardan değil, sağlam ve cesur reformlardan geçer.
Devletin harcamaları kısmadan, şeffaflık sağlamadan, yüksek gelirliden daha fazla vergi almadan bu sistem sürdürülemez. Her yıl bütçeyi büyüten değil, adaleti büyüten bir mali anlayışa ihtiyaç var. Herkesten aynı oranda vergi alan değil, kazanana göre sorumluluk yükleyen bir sistem inşa edilmedikçe bu düzen halkın değil, imtiyazlıların düzeni olmaya devam eder.
Asgari ücretin vergi yükü azaltılmadan yapılan her zam, sadece kağıt üzerinde bir artıştır. İnsanlara geçici bir rahatlama, ama uzun vadede derin bir yoksullaşma getirir.
2025 yılı, günü kurtaran zamlarla değil, geleceği kurtaracak akılcı politikalarla şekillenmelidir. Asgari ücretliye yapılan zam değil, onun sırtındaki yüklerin azaltılması, elektriğinden vergisine kadar hayat pahalılığının dizginlenmesi esas meseledir.